Hazal Yalın
Bu haftanın seçkisinde Rusya solundan dört yazı var.
Levıy Front’tan (Sol Cephe) Sergey Udaltsov, Rusya solunda değerli bir isim. Levıy Front, bir dizi öbür sol örgüt ve kümeyle birlikte RFKP çatısı altında birleşen “sol-yurtsever güçlerin” en etkililerinden. RFKP, Duma seçimlerinden bu yana uzaktan elektronik oylama sisteminin seçim hilesi için kullanıldığında ısrar ediyor. 11 Eylül’de sonuçlanan ve bir dizi federal bölge liderlerinin (veya valilerin), 6 federal yasama organının büsbütün, bir dizisinin de kısmen yenilendiği seçimlerin resmî sonuçlarına nazaran Birleşik Rusya ezici bir muvaffakiyet sağladı, ancak RFKP de ana muhalefet pozisyonunu sağlamlaştırdı ve hatta kimi bölgelerde Adil Rusya ile birlikte yüksek bir oy oranı yakalamayı başardı.
Krasnaya Vesna, Avrupa Kurulu Lideri Ursula von der Leyen’in Berlin hükümetine Kiev’in tank talebini karşılaması daveti üzerine kısa lakin değerli bir redaksiyon notu düşüyor.
Viktor Sobolev, RFKP’nin Duma’daki vekillerinden biri, emekli korgeneral ve RFKP MK üyesi. RFKP’nin XVIII’inci Kongre’sinde Rusya ve NATO ortasında gerçek bir savaş tehlikesi olduğunu, bunu engellemenin yolunun ise fakat ülkenin siyasi çizgisini değiştirmekten geçtiğini söylemişti. Sobolev, Ukrayna’da savaşın kaçınılmaz olarak tırmandırılması gerektiği görüşünde.
Psiko-tarihi savaş kavramı Rusya’nın sol entelektüel ve akademisyen etraflarında giderek daha sık kullanılıyor. Buna en çok, hem tanınan hem akademik tesiri olan Fursov’un yazı ve görüntülerinde rastlanıyordu; lakin bilimsel bir çerçeve içine yerleştirme teşebbüsü nispeten yeni. Andrey Şkolnikov’un Aurora’daki yazısını bu tarafta kabul etmek gerek.
‘Sosyalist değişim uğraşı devam ediyor’
Özel operasyon ve Rusya’ya yönelik gibisi görülmemiş baskı koşullarında toplumu birbirine kenetlemek gerçek bir zaruret olmasına karşın Kremlin tekrar de adil ve rekabetçi bir seçim yürütmemeye karar verdi. Birleşik Rusya’ya hoş bir sonuç “üretmek” için bütün ihlal ve tahrifat cephaneliği piyasaya sürüldü. Böylesine kirli seçimlerin sonuçlarını kabul etmek mümkün değil; bütün bunlar halkı kenetlemiyor, yalnızca bölüyor. Yetkililerden büyük bir hata!
Bütün engellemelere ve tahrifatlara karşın RFKP ve (Sol Cephe’nin de içinde olduğu) sol-yurtsever örgütler grubu fiilen her yerde ikinci sırayı aldı, ülkedeki en önemli muhalefet gücü olduğunu teyit etti. Bu, “sola dönüş” talebinin Rusya’da son derece yeni olduğunu gösteriyor.
Devletin sol yüzlerinin muazzam reklamına ve takviyesine karşın uzaktan elektronik oylama sisteminin mevcut formuyla adil seçimlerin mezarı olduğu kesin bir biçimde (özellikle de Moskova’daki belediye seçimlerinde) görüldü.
Seçimler bitti, lakin Rusya’da sosyalist değişiklikler uğraşı devam ediyor. Sol güçlerden seçilen vekiller yurttaş haklarını savunma davamızda desteğimiz olacak. Ülke idaresinde takım değişikliği ve devletimizin gelişme yolunun değiştirilmesi sorunu ise bugünün siyasi gündeminde temel olarak kalacak. (S. Udaltsov / Levıy Front, 12 Eylül)
‘Batı, Almanya’ya Rusya’ya karşı hibrid savaşın başrolünü alması için baskı yapıyor’
Avrupa Kurulu Lideri Ursula von der Leyen, 15 Eylül’de Bild’e verdiği mülakatta, Almanya’dan Kiev’e Alman tankları vermesini talep etti.
Avrupa Kurulu Lideri, Kiev’in Alman Leopard tankları verilmesi talebini yorumlarken şöyle dedi: “Eğer bu tanklara muhtaçlıkları olduğunu söylüyorlarsa bunu ciddiye almalı ve teslim etmeliyiz.” Von der Leyen, Ukraynalıların “hepimiz için savaştığını” da belirtti. …
Kolektif Batı, akla gelecek her türlü vasıtayla Almanya’ya Batı’nın Rusya ile askeri cepheleşmesinde başrolü üstlenmesi için baskı uyguluyor. Lakin Alman yetkililer bu sorunda liderliği üstlenmeye şimdi hazır değil, çünkü bu, güç krizi ve baş gösteren resesyon devam ederken önemli mali harcamalar gerektiriyor.
Ancak bu, Amerikan idaresi için temel bir nokta, çünkü Almanya’nın Rusya ile ortasındaki bütün bağların büsbütün koparılmasını garanti etmeleri gerekiyor. ABD Avrupa’yı ve en başta da Almanya’yı fiilen şu tercihle karşı karşıya bıraktı: Ya Ukrayna, Rusya’ya askeri bir mağlubiyet yaşatacak, ya da AB ülkeleri sanayisizleşme yaşayacaklar.
İlk durumda batılı stratejistler Rusya’nın çöküş sürecini tetikleyeceklerine güveniyorlar; bu da Avrupa ve ABD’nin ucuz kaynaklara tekrar erişimini sağlayacak. İkinci durumda ise AB endüstrisi rekabet yeteneğini kaybedecek ki bu da Amerikan endüstrisi için avantajlı. (Redaksiyon / Krasnaya Vesna, 16 Eylül)
‘Ben olsaydım Kiev’deki karar alma noktalarını vururdum’
Halen Rusya kentlerini bile ateş altına almakta olan HIMARS ve onun mühimmatlarının, 777 obüslerin geçirildiği irtibat tesislerini çoktan imha etmek gerekti. Özel operasyonun günümüzdeki basamağında biz birliklerimizin mevcudunu artırmıyoruz, onlarsa birbiri ardınca seferberlik yürütüyorlar ve bütün bunlar batı silahlarıyla doyuruluyor. Bu halde askeri aksiyonlar sonsuza kadar uzatılabilir, kolektif Batı ise bunu kabul eder, “son Ukraynalıya” kadar savaşacaklardır.
Şimdilerde şöyle deniyor: sivil tesisler de güç sistemlerinin yıkılmasından ziyan görmezler mi? Lakin ne yazık ki askeri aksiyonlar kurbansız olmuyor. Özel askeri operasyon ne kadar uzarsa, sivil tesislerin göreceği ziyan o kadar büyük olur. Ne kadar çabuk biterse kayıplar o kadar az olur ve sivil hayat, altyapı, güç ve geri kalan her şey o kadar çabuk imar edilir. Bu nedenle elbette askeri hareketleri çok daha kararlılıkla sürdürmek gereklidir; bu kapsamda düşmanın geri çekilmesi için bağlantı tesisleri yok edilmelidir.
Ukrayna silahlı kuvvetleri güç santrallerine, trafolara, su depolarına devamlı ataklar düzenledi; bunu en başta yaptılar. Biz sabrettik, herhalde merhamet ettik, tahminen akılları başlarına gelir diye düşündük. Hatta tahminen bunu daha barışçıl yoldan, kayıpsız çözerler diye. Ancak kimsenin aklı başına gelmedi. Akılları başlarına gelemez, çünkü kararları onlar almıyorlar, onlar yalnızca Washington’da alınan kararları uyguluyorlar. Buna ebediyen tahammül edemeyiz. Doğrusunu söylemek gerekirse ben olsaydım Kiev’deki karar alma noktalarını vururdum. (V. Sobolev / Nakanune.RU, 12 Eylül)
‘Psiko-tarihi savaş’
“Enformasyon savaşı” kavramı toplumsal diskura sıkı sıkıya girdi, Rusya’nın Batı ve Ukrayna ile cepheleşmesinin ayrılmaz kesimi oldu. Bununla birlikte çatışmanın datalı biçimi yalnızca, psiko-tarihsel, mental bir savaşın taktik düzeyinden ibaret. Cepheleşmenin stratejisi, prensipleri, vadeleri, temposu vb., silahlı ve ticari-iktisadi savaşlarda karakteristik olan şeyle çarpıcı biçimde ayrışıyor ve farklı, detaylı bir mülahazayı hak ediyor.
“Mental savaş” kavramı toplumsal ve bilimsel diskura gittikçe daha güçlü halde giriyor. …
Pratikte ülkeler, halklar ve uygarlıklar ortasındaki bütün karşı karşıya gelişler, üç savaşın biçiminin hepsinin de ögelerini taşırlar: silahlı, ticari-iktisadi ve psiko-tarihsel / mental. …
Mental savaş çerçevesinde üç kademe ayırt edilebilir:
— Taktik. Enformasyon savaşı (haftalar ve aylar; halkın ruh haline ve/veya kamuoyuna tesir eder);
— Operatif. Bilişsel savaş (aylar ve yıllar; bütün toplumsal yapılara tesir eder);
— Stratejik. Esasen psiko-tarihi / mental savaşın kendisi (yıllar ve jenerasyonlar; kültürel kanona tesir eder). …
Psiko-tarihi savaşta savunmadaki tarafın stratejisi: Saldırıyı en süratli müddette saptamak, savunma düzeneğini kurmak, kendi etnik sistemi içinde oburlarının fikirlerinin yayılmasını yok etmek. Taban gaye: Oburlarının fikirlerinin kendi kültürel kanonu için önü alınmaz sonuçlar doğurmasına müsaade etmeksizin bunların yayılmasını zayıflatmak ve yok etmek. Azami amaç: Emsal fikir sistemlerinden tam bir savunma, bir aşı temin etmek, etnik sistemin kültürel kanonunu ve iradi bileşeni güçlendirmek, karşı taarruza geçmek. …
Mental / psiko-tarihi savaşlar çerçevesinde … Blitzkrieg, silahlı ve ticari-iktisadi savaşlardaki analojik görüngülerden farklıdır. Bu ikinci küme için beklenmediklik ögesinin kullanılması karakteristiktir, lakin mental savaşlar esasen beklenmedik, belirli noktaları amaç alan, zımnî ve hileli darbeler üzerine heyetidir; bu yüzden durum zıddıdır: Blitzkrieg bariz, şova dayanan, ağırlaşmış bir darbe kültürel cepheleşmenin doruğu … haline gelir. …
Mental savaşlarda Blitzkrieg’in başarısı şunlarla nitelenir:
— Savunmadaki tarafın sosyal-doğal seçkinlerinin ve siyasi liderliğinin yeni fikirlerin taşıyıcılarının üstünlüğünü kabul ederek ve bunlara bağlılık yemini ederek yeni fikirler ve fikirleri benimsemesi, gayretten vazgeçmesi.
— Güvenlik yapılarının direnişten, eski savunudan vazgeçmesi ve yeni fikirler uğruna savaşmaya hazır oluşu.
— Kitlesel dayanak kazanmaya başlayan yeni fikirlerin paylaşılması ve desteklenmesinin halk için toplumsal bir norm haline gelmesi. … (A. Şkolnikov / Avrora, 12 Eylül)